Doolin, dag 2

Maandag wasdag !  Het zalige windje kreeg alles droog en onze kleren en lakens ruiken weer fris. 

De planning van vandaag werd danig overhoop gegooid doordat ik gisteren zonodig de grond moest kussen vanop zadelhoogte.  Tijdens een fietstocht naar de klif stopte ik om een straat in te rijden en om te zien of Walter volgde.  Ik vermoed dat ik de voet, die ik op de grond zette, omsloeg , mijn evenwicht verloor en letterlijk tegen de grond smakte. Een paar auw's en aiaiai's geroepen en door Walter terug op mijn benen gezet.  Een dame in een auto stopte om te vragen of ze iemand kon bellen.  Nog een andere auto stopte ook nog.  Hulp genoeg dus.  Op een zere kont, elleboog en voet na, konden we verder met bibberende benen.  Kreeg als toemaatje nog een migraineaanval en zag de wereld gebroken  en flitsend.  Op de camping aangekomen, kon ik amper op mijn voet steunen.  Dat beloofde niet veel goeds voor de volgende dagen. Maar een Guinness doet wonderen en vanmorgen ging het gelukkig beter.  Om in beweging te blijven, zijn we in de buurt gaan fietsen .

Vanavond Irish Stew met beef en chips gegeten.  Als dessert nog wandeling naar het strand, waar we niet geraakten omdat de weg doodliep in een wei met koeien.