Spanje

Vrijdag 18 februari zetten we koers richting Spanje. Een eerste stop was 28 km verder om te tanken. Ik kijk niet meer naar het bedrag dat ik moet betalen want dan word ik misselijk.  Mijn goede voornemen om zonder tol te gaan rijden , zette ik na een uurtje opzij. Het is toch een stuk relaxter via de snelweg.  En of het relaxt was. Net voorbij de Spaanse grens deden we een uur over 5 kilometer.  In Barcelona was het ook lekker aanschuiven maar daar bleven we tenminste nog rijden tegen 5 per uur.  
De camperplaats in Bellvei bereikten we langs smalle straatjes met slecht geparkeerde grote auto’s.  Veel overschot had ik niet.

Vlak naast een drukke spoorlijn hebben we de nacht doorgebracht. Om de 10 minuten zoefde er een trein voorbij.  Om 21:30 lagen we al onder onze dons en drie treinen later was ik in dromenland. De eerste heb ik pas terug gehoord om 7:00.

Zaterdag 19 februari bereikten we onze eindbestemming in Tavernes de la Valdigne.  Daar werden we hartelijk ontvangen door Rita en Bert uit Wezemaal. Gerda had ons die camperplaats aangeraden en had onze komst aangekondigd.  We staan op plaats 13 , het enige vrije plaatsje . Gelukkig hadden we gereserveerd. 
Het weer was grijs en koud. Onderweg had het ook wat geregend.

Zondag 20 februari maakten we om te beginnen een strandwandeling om wat foto’s te trekken voor de achterblijvers. Helaas was de batterij platter dan plat. 
We trokken de stad in op zoek naar een bakker want het brood was op.  Bakkerswinkels en supermarkten gezien die allemaal rustdag hadden.  
In de namiddag genoten we van een partijtje petanque . 
Als avondeten een koude schotel uit mijn mouw getoverd , geserveerd met een maiswafel uit de oude doos. Heel lijnvriendelijk . 

Maandag 21 februari had ik afspraak om 10:00 met Rita en Bert. We zouden samen naar de Lidl in Cullera rijden.  Het was een gezellig bedoening want er gingen nog een 10-tal camperaars mee.  We waren nog maar 2 kilometer ver of mijn stuurtas sprong van mijn fiets. Heel de bende stopte.  Ondertussen kwamen er nog 4 Duitsers aangestormd die ons meteen aanvielen. Tiens, waar hebben we dat nog gezien.

De dame van dit gezelschap was furieus boos omdat de groep niet op hen gewacht had.  Tja, 10:00 is 10:00 , nietwaar.  Van Deutsche punktlichkeit hadden ze nog niet gehoord. 

Toen de gemoederen bedaard waren , reden we verder. Ik geraakte niet meer tot bij Rita maar kreeg het gezelschap van een andere Belg.  Dat was ook leuk. Nadien ontdekt dat die Belg een Nederlander van 83 was.  Ja, je moet de weg in het oog houden als je fietst.  Zijn vrouw van 83 reed ook mee en fietste naast Bert, die de leiding had. 

In Cullera hielden we halt aan de Carrefour en was iedereen aan koffie toe behalve ik.  De planning werd toegelicht : eerst koffie, dan met  zijn allen naar de Carrefour om dan vervolgens in groep de Lidl te bestormen. Onderweg zou er nog even halt gehouden worden aan de Mercadona.  
Mij niet gezien ! Ik bracht Bert en Rita op de hoogte van mijn plannen. Ik ging meteen door naar de Lidl en vandaar recht naar huis. Ik heb heel wat moeite moeten doen om hen te overtuigen . Ze voelden zich verantwoordelijk en waren ook bang dat ik de weg niet zou vinden.  Als de zon schijnt werkt mijn kompas perfect en geraak ik meestal waar ik komen moet.  Om 12:30 was ik terug op de camperplaats. De route hier en daar wat aangepast.

Dinsdag 22 februari  hebben we de plaatselijke Spar bezocht, een wandeling over het strand gemaakt en 1 appelsien geplukt van een in het wild gegroeide boom. Ze hadden ons verwittigd dat die niet te vreten waren maar we zijn betweters eerste klas.  De geur was wel heerlijk toen Walter die pelde. Bij het eten ervan sprak zijn gezicht boekdelen :  zuurder dan een citroen ! Maar mijn stoere bink heeft die dapper verorberd. Eten weggooien staat niet in ons woordenboek !
 

Woensdag 23 gingen we eens kijken naar het treinstation in Valldigne.  We willen één van de komende dagen met de trein naar Valencia. Met Mapsme wandelden we door de appelsienenvelden en kwamen we uit aan de overkant van de sporen.  Op de koop toe waren ze het station aan het vernieuwen en stonden er overal nadarhekken.  Help, wat nu ? Als ik één ding goed kan dan is het zielig kijken en dat gecombineerd met mijn boela-boela-Spaans, zorgden ervoor dat een werkman een hek opzij schoof en ons toonde waar we de sporen over konden.  Probleem opgelost.  En als  het ene probleem is opgelost, dan duikt er een volgend op.  In het station kon je alleen maar naar buiten door een treinticket in een automaat te steken zodat het poortje openging.  Dat hadden we dus niet. Dan maar op de bel gedrukt voor hulp. De dame aan het loket deed gelukkig niet moeilijk en liet ons ontsnappen.  Voor de terugweg moesten we nu langs een grote baan zonder voetpad en dat was best wel eng. De brug liep over de spoorweg en we bleven even staan kijken naar een trein die net vertrok. De bestuurder had ons zien staan en toeterde. Ik zwaaide en hij zwaaide terug. 
Als we trein nemen ,gaan we met de fiets naar het station.  Te voet is het toch wel een eind wandelen en met de bus duurt het dan weer te lang. 

Donderdag, 24 februari namen we de bus naar het dorp Tavernes de la Valldigna.  Daar was het markt .  We starten onze wandeling aan het kraam met churro’s, een Spaanse specialiteit die ik nog nooit geproefd had.  Ik bestelde een portie zonder de bloemsuiker. Walter en ik hadden allebei een zwarte regenjas aan en ik moet er geen tekening bij maken van hoe we zouden uitgezien hebben moest die er op gezeten hebben. 
We kochten een kistje aaardbeien van 1 kg voor 4€ . 
Dan ging het richting marktplein voor een terrasje in de zon.  Om 12:00 zaten we een Carejillo te drinken.  Dat is koffie met rum of cognac.  Bert en Rita brengen ons echt wel op het slechte pad. Wij proberen nooit alcohol te drinken voor 20:00.

Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat het best wel erg lekker smaakte. Door het verwarmen en flamberen van de alcohol zat er amper nog iets in. Het was hen dus vergeven. 
 

Vrijdag 25 februari werd natuur-poetsdag : een regenbui om alle stof te blussen.  Het werd dus lekker genieten van ons campertje.