Frankrijk, Sainte Maries de la Mer.

Zondag 13 februari vertrokken we om 7:30 in Zandvliet.  Weinig verkeer en de zon die stilletjes kwam piepen.  
Na het  Vierarmenkruispunt in Brussel reden we oostwaarts en pal naar de zon toe. Ze hing laag, heel laag. Met de zonneklep op de laagste stand zag ik net genoeg van de weg om nog veilig te kunnen rijden.   Gelukkig klom ze vlug hoger zodat ik een beter zicht kreeg.  De rest van het traject bleef ze schijnen,  pal op mijn front .  Het was puffen achter dat glas.

De rit ging via het Groothertogdom Luxemburg….om nog eens te kunnen tanken.  De gps bracht ons zonder tolwegen naar Beaune.   Daar stonden we op een grote parking, naast het Mercure hotel,  waar een stuk gereserveerd was voor campers.  Zalig plekje. 
De voorruit hing vol stof maar ik was te moe om die nog een sopje te geven. Gelukkig werd er ‘s nachts voor regen gezorgd zodat die vanzelf proper was tegen dat we moesten vertrekken.

Maandag, 14 februari reden we naar Saintes Maries de la Mer aan de Middellandse zee.  Mijn fobie voor tolpoortjes heb ik opzij gezet.  Ik krijg daar stress van. Steevast sta ik aan het verkeerde of zie niet direct wat ik moet doen.  Mijn armen zijn ook altijd te kort om het kaartje uit de automaat te nemen ondanks dat ik mijn gordel los maak en de armsteun omhoog doe. Als een aapje moet ik dan uit het raam hangen . Door die camper verschijnt dat  kaartje bijna op dakhoogte. Op autohoogte zou ik er wel aan kunnen.

Al doende leer je en via de tolsnelweg ging het vlugger vooruit. Walter had zelfs nog tijd om na de middag een dutje te doen op de Aire de Huppeldepup. 
 

Bij het naderen van Saintes Maries  de la Mer vond Walter het landschap lijken op het Zwin.  Had ik dat geweten dan waren we beter naar daar gereden.

De camping lag alvast op een schitterende plek, pal naast de zee. We kregen een badge zodat we via een binnenweg de poort naar het strand konden openen.

Na het avondeten deden we nog vlug een wandeling in de schemer. 

Dinsdag, 15 februari is lummeldag : ontbijten, douchen, afwassen en een diepvriesmaaltijd op tafel toveren.   Als Walter klaar is met dutten , trekken we naar het strand en vandaar naar het centrum van het stadje. 
Fototoestel en verrekijker steken al in de rugzak. Benieuwd of we wilde paardjes en flamingo’s te zien krijgen. 
Een gebeeldhouwd paard en metalen flamingo’s was het enige dat we zagen op onze wandeling van 9683 stappen of 6,9 km. 
Na ons vieruurtje  ,een tas koffie met een sneetje kerststol,  trokken we naar de supermarkt voor een fles wijn.  Misschien zien we vanavond dan toch nog iets roze !  Roze olifantjes !

De planning voor morgen krijgt ook al vorm. Maar eerst zien hoe mijn hoed morgen staat.

Woensdag, 16 februari begint met regen . Die stopt pas iets voor de middag.  We wandelden naar een restaurant  dat aanbevolen werd door mijn zus .  Ze had niet overdreven, het eten was er lekker.  In de namiddag zaten we lekker buiten in het zonnetje. We maakten ook nog een wandeling naar Nice. Na 4 km maakten we maar rechtsomkeer. Nice leek toch net iets te ver om naartoe te wandelen. 

Donderdag, 17 februari slenteren  we naar hetzelfde restaurant voor een vissoep. Helaas wisten we niet dat ze vsluitingsdag hadden. Dan La Mama Sita tegen gekomen en daar maar gegeten.  Njammie !

We haalden de fietsen van de camper en trotseerden de wind om naar het Ornithilogisch Parc ter geraken.  Ik moest en zou flamingo’s zien.  Het krioelde ervan. Nog nooit zoveel vogels bijeen gezien. 
Voorlopig hoef ik geen flamingo’s meer.

Vrijdag 18 februari rijden we naar Bellvei in Spanje.